Norangsfjorden
og
Norangfjorden so vill og so fager
me deg elskar frå fjøre til fjell.
Du kan gjeve oss ovfagre dagar,
men og risting og braking og smell
Når vårt Konnhonn med gullkruna smiler
og får blink ifrå Slogen der nord.
Og når båra i solglans seg hiver
då so framifrå fagert me bur.
Og når Middagshorn, Kjeipen og Skruen
imot Saksa seg lengtuge gjer:
Vil du klippe oss no gamle frue ?
Nei, me trenger det håret me hev.
For når kulden og stormen tilsaman
spelar upp med sin barske musikk.
Då me hev ikkje stort utav gaman,
men vel ufysne frysing og slit.
Der um sumaren sauen og geita
reker um og fær metten sin god.
Der um vetteren snøfok og skrider
ramlar ned og um alvor ber bod.
Inn på Lyngstøyl og Stavberg og Urda
har dei sætra frå eldgamal tid.
Der dei kjekkaste gjentor i verda
vyrdsla avdrott, den finast som bid.
Og når bjølleklang, kulokk og anna
ifrå Staven kom tridobbelt att.
Då du trudde deg trollsk og forvandla,
men du gøymde det fagre som batt.
Men ein sumardag her inn på "landa"
han set gladvorne merke i sinn.
So god granne kom då gjev meg handa,
me vil vyrdsla vår heim det me vinn.
